Volg de natuur
Het is winter. Oh ja? Zo nu en dan lijkt het herfst buiten, dankzij de harde wind die om het huis giert. En die containers van een vrachtschip zwiept en de inhoud woest op de stranden van de Waddeneilanden werpt. Tegelijkertijd zomert het in mijn voortuin, waar sinds juni 2018 onafgebroken wilde bloemen bloeien. In de Chinese tuin ruik je nu de geur van de zomer, dankzij het bloeiende meloenboompje. En volgens tuinbaas Rick laat de lente ook niet lang meer op zich wachten, want de voorjaarsbloeiers in de Hortus kunnen elk moment hun kopjes boven de grond steken.
De natuur houdt zich dus niet strikt aan de indeling in jaargetijden die wij hanteren. Dat maakt het voor rondleiders in de Hortus moeilijk om voor het hele jaar exacte data voor themarondleidingen vast te leggen. Wanneer bloeien de stinzenplanten het uitbundigst? En laten de paddenstoelen zich wel zien op de tweede zondag van oktober? Het is soms een kwestie van afwachten wat de natuur ons brengt.
Dat vind ik een mooie gedachte: volg de natuur. Of: volg je natuur! Laat je niet teveel opjagen door de door mensen bedachte indeling in uren, dagen, maanden, jaren. Doe iets als je eraan toe bent, in je eigen tempo, als het goed voelt, in de pruimentijd of met Sint Juttemis.
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Mijn baas keurt het vast niet goed als ik zeg dat ik dat beleidsstuk wel schrijf als ik er zin in heb. En de redactie van het Harener Weekblad stelt ook deadlines voor columns.
Gelukkig hoef ik me in mijn vrije tijd niet te laten opjutten door de klok. Hoewel ……..
Elk jaar in december klinkt er een uitermate dwingend stemmetje in mijn hoofd, dat zegt dat ik te lang uitgestelde taken voor aanvang van het nieuwe jaar moet uitvoeren. Zoals oude kleding wegdoen of de zolder opruimen.
Ooit heb ik de laatste uren van een jaar doorgebracht in mijn wc. Als een bezetene ging ik met een verfroller de muren te lijf, om toch maar voor de jaarwisseling een frisgeschilderd toilet te hebben. Mijn man bracht me zo nu en dan een oliebol. Om 12 uur luidde ik het nieuwe jaar in met verfspetters in mijn haar.
De laatste jaren lukt het me om dat stemmetje tot stilte te manen. Helaas hoor ik dan juist de stem van mijn echtgenoot, die vindt dat de kerstvakantie bij uitstek geschikt is voor het uitvoeren van klusjes. Ik heb mijn natuur gevolgd en ‘last minute’ een hotelkamer op een Waddeneiland geboekt. Daar had ik zeeën van tijd om te jutten.
naar nieuwsoverzicht
